20 June 2019

கோவா – மிதக்கும் கஸினோ

அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு,


கோவா என்கிற தலைப்பின் கீழ் தவிர்க்கவே முடியாத ஒரு விஷயம் கஸினோ. கோவாவில் நிறைய கஸினோக்கள் உள்ளன. தோராயமாக பதினைந்து என்று அறிகிறேன். அவற்றில் சில மட்டும் மண்டோவி நதியில் மிதந்தபடி உள்ளன. மற்றவை நிலப்பகுதியில். சூதாட்டத்தில் பெரிய ஆர்வமில்லாத சாதாரண சுற்றுலா பயணிகளை பொறுத்தவரையில் கஸினோக்களின் கிக்கே அவை தண்ணீரில் மிதக்கின்றன என்பதும் நாம் அங்கே தண்ணீரில் மிதக்கலாம் என்பதும்தான். அதனால் எங்கள் வரைவுத் திட்டத்தில் மிதக்கும் கஸினோக்களை மட்டும் கணக்கில் கொண்டோம்.

அது ஏன் கஸினோக்கள் மிதக்கின்றன என்பதற்கு பின்னால் ஒரு வரலாறு உண்டு. இந்தியாவின் PUBLIC GAMBLING ACTன் படி சூதாட்டத்திற்கு இந்தியாவில் அனுமதி இல்லை. ஆனால் எல்லா சட்டத்திலும் ஒரு லூப்ஹோல் இருக்குமில்லையா ? அதன்படி இந்திய ‘மண்ணில்’ சூதாட்டத்திற்கு அனுமதி இல்லை என்றுதான் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. சமயோஜிதமாக இதனை பயன்படுத்தி 1999ம் ஆண்டு, மண்டோவி நதியில் கப்பலில் மிதக்கும் கஸினோ துவங்கப்பட்டது. அதே சமயம் விரைவிலேயே கோவாவின் மண்ணிலும் கஸினோக்களுக்கு அனுமதி அளிக்கும் சட்டத்திருத்தம் கொண்டு வரப்பட்டுவிட்டது. 

மிதக்கும் கஸினோக்களை பொறுத்தவரையில் இரு பெரும் நிறுவனங்கள் தங்கள் கிளைகளை பரப்பி வைத்திருக்கின்றன. முதலாவது கஸினோ ப்ரைட் குரூப். இவர்கள் சார்பாக கஸினோ ப்ரைட் மற்றும் கஸினோ ப்ரைட் 2 ஆகிய இரண்டு கப்பல்கள் இயங்குகின்றன. இரண்டாவது, டெல்டின் குரூப். இவர்கள் சார்பாக டெல்டின் ராயல், டெல்டின் ஜாக் மற்றும் டெல்டின் கேரவெல்லா ஆகிய கப்பல்கள் இயங்குகின்றன. 

நாங்கள் யாரும் இதுவரை கோவாவுக்கும் சென்றதில்லை, கஸினோவுக்கும் சென்றதில்லை என்பதால் எங்களுக்கு அது குறித்து நிறைய சந்தேகங்களும், தயக்கங்களும் இருந்தன. நேரக் கட்டுப்பாடு உள்ளதா, உணவும் மதுவும் டிக்கட் விலையில் அடக்கமா, சூதாடாமல் உணவுக்காகவும் மதுவுக்காகவும் செல்லலாமா, சூதாடாமல் சும்மா உட்கார்ந்திருந்தால் இலவச மது கிடைக்குமா, சூதில் ஜெயித்தால் பணம் கொடுப்பார்களா இப்படி நிறைய சில்லறை சந்தேகங்கள். பார்த்துப் பார்த்து அலசினோம். சில கேள்விகளுக்கு இணையத்தில் கூட தெளிவான பதில்கள் இல்லை. விலையைப் பொறுத்தவரையில் கஸினோ ப்ரைட் குரூப்பின் இரு கப்பல்களிலும் வார நாட்களில் ரூ.1500, வார இறுதியில் ரூ.2000, டெல்டின் குரூப் கப்பல்களில் ரூ.2500 முதல் ரூ.3500 வரை இருந்தன. கஸினோ ப்ரைட் கப்பல்கள் பற்றி பயணிகளின் விமர்சனக் குறிப்புகள் மோசமாகவே இருந்தன. கூட்டமாக இருக்கும், பயணிகளை மரியாதையாக நடத்துவதில்லை என்று நிறைய பேர் எழுதியிருந்தார்கள். நாங்களும் இருப்பதிலேயே குறைவான கட்டணம் கொண்ட கஸினோவைத் தேடிச் செல்ல விரும்பவில்லை. ஒற்றைமுறை அனுபவம் தானே ! அதனால் டெல்டின் குரூப்பில் உள்ள டெல்டின் ராயல் கஸினோவிற்கு செல்வதென்று தீர்மானித்திருந்தோம். இருப்பினும் நேரடியாக டெஸ்கிற்கு சென்று கூடுதல் சந்தேகங்களைக் கேட்க வேண்டும் என்றும் நினைத்திருந்தோம்.

இந்த மிதக்கும் கஸினோக்கள் அனைத்தும் வடக்கு கோவாவிலிருந்து தெற்கு செல்லும் பாதையில் தான் அமைந்துள்ளன. அதனால் அவற்றைக் கடந்து செல்லும் போதே விசாரித்துவிடலாம் என்று சென்றோம். விசாரணையின்போது எங்கள் பட்டியலிலேயே இல்லாத ஆடைக்கட்டுப்பாடு என்கிற புதிய விதியை தெரிந்துக்கொண்டோம். பொதுவாக க்ளப்களில் உள்ள விதிகள்தான். 

டெல்டின் குரூப் என்பதை ஒரு மனதாக தீர்மானித்துவிட்டோம். ஆனால் டெல்டின் ராயலா அல்லது கேரவெல்லாவா என்று குழப்பமாக இருந்தது. இரண்டிலும் டிக்கட் விலை அதே ரூ.3000. கொஞ்ச நேரம் வெளியே நின்று கண்காணித்தோம். வருகிற கூட்டம் பெரும்பாலும் டெல்டின் ராயலையே தேர்வு செய்தனர். கேரவெல்லா பக்கம் யாரும் ஒதுங்கியதாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் எனது உள்ளுணர்வோ கேரவேல்லா பக்கம் ஒதுங்கியது. இந்த மொத்தக் கூட்டமும் ராயலுக்குப் போய் கும்மியடிக்கும், நசநசவென்று அவர்களுக்கு மத்தியில் இருப்பதை விட, தனியாக கேரவெல்லாவிற்கு போய்விடலாமே என்பது என் எண்ணம். எதற்கு குழம்புவானேன் என்று நேரடியாக டெல்டின் குரூப் வரவேற்பு மேஜைக்கு சென்று, சுற்றி வளைக்காமல் ஒரு முக்கியமான கேள்வியை நேரடியாக முன்வைத்தோம். அந்த கேள்வி – நாங்கள் முதல்முறை கஸினோவுக்கு வருகிறோம். எங்களுக்கு கஸினோ பற்றி அவ்வளவாகத் தெரியாது. நாங்கள் வெளியிலிருந்து கவனித்தபோது பெரும்பாலானோர் டெல்டின் ராயலையே தேர்வு செய்கிறார்கள். இரண்டும் உங்களுடைய கஸினோக்கள், இரண்டுக்கும் ஒரே கட்டணம் என்று அறிகிறோம். இரண்டுக்கும் அப்படி என்னதான் வித்தியாசம் ?. அதற்கு வரவேற்பு மேஜையிலிருந்த சிப்பந்தி கூறிய பதிலின் சாராம்சம் என்னவென்றால் டெல்டின் ராயலில் ஆட்டம், பாட்டம், சினிமா பாட்டு என்று கொண்டாட்டமாக இருக்கும். கொள்ளளவு அதிகம். அதே சமயம் டெல்டின் கேரவேல்லாவில் டான்ஸ், சினிமா பாட்டு எல்லாம் இல்லாமல் லைவ் மியூஸிக் மட்டும் இருக்கும். கொள்ளளவு குறைவு. பொதுவாக குழுவாக வருபவர்கள் டெல்டின் ராயலைத் தான் தேர்ந்தெடுப்பார்கள் என்றார். அவர் சொன்னதில் இருந்து சுருக்கமாக டெல்டின் ராயல் – மாஸ், டெல்டின் கேரவெல்லா – கிளாஸ் என்று புரிந்துகொண்டோம். இவ்வளவையும் சொல்லி முடித்துவிட்டு, நீங்கள் டெல்டின் ராயலைத் தானே தேர்வு செய்யப் போகிறீர்கள் என்றார் சிப்பந்தி. நாங்கள் இல்லை என்றோம். கிட்டத்தட்ட படையப்பா படத்தில் ரம்யா கிருஷ்ணன் கூலர்ஸைக் கழட்ட, ரஜினி கூலர்ஸை மாட்டும் காட்சிக்கு இணையான கெத்தான தருணம் அது !

அன்றிரவு கிட்டத்தட்ட ஒன்பது மணியளவில் கஸினோவுக்கு சென்றோம். முடிந்தால் விடியும்வரை அங்கேயே நேரம் செலவிட வேண்டும் என்று திட்டம். கட்டணம் ரூ.3000. OTPC எனும் ஒருமுறை மட்டும் விளையாடக்கூடிய டோக்கன் ரூ.5000 மதிப்புக்கு டிக்கட்டுடன் தருகிறார்கள். இதனை பணமாக்க முடியாது. சிப்பந்தி ஒருவர் கப்பலுக்கு தகவல் கொடுக்க, நம்மை அழைத்துச் செல்வதற்காக ஒரு சிறிய படகு வருகிறது. சில நிமிடப் பயணம். மீன்வடிவ கப்பலில் கஸினோ இயங்குகிறது. கப்பலின் நுழைவாயிலிலும் நம்மை வரவேற்பதற்காக சிப்பந்திகள் காத்திருக்கிறார்கள். ராயலான வரவேற்பு என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். கீழ் தளம் சூதாட்டக்கூடம். மேல்தளம் உணவகம். இடையில் உள்ள இரு தளங்கள் சூட் அறைகள். வெளியூரிலிருந்து வரும் வி.ஐ.பி. சூதாடிகள் இங்கேயே அறை எடுத்துத் தங்கி சூதாடுவார்கள் என்று கேள்வி. உணவகம் நள்ளிரவு இரண்டு மணிக்கு மூடப்பட்டு விடும் என்று விசாரித்து வைத்திருந்ததால் நேராக மேலடுக்கில் உள்ள உணவகத்திற்கு சென்றோம். கண்ணாடியில் மூடப்பட்ட ஒரு அறை, திறந்தவெளி என்று இரண்டு பகுதியாக அமைந்திருந்தது. கூட்டம் அதிகமில்லை. கண்ணாடி அறையில் ஒரு வெள்ளைக்காரர் ஹிந்தியில் சிதார் என்று சொல்லப்படக்கூடிய ஒரு இசைக்கருவியை மெய்மறந்து வாசித்துக் கொண்டிருக்க ஒரு பத்து, பதினைந்து வாடிக்கையாளர்கள் மட்டும் உள்ளே அமர்ந்திருந்தார்கள். திறந்தவெளியில் யாருமில்லை. நாங்கள் திறந்தவெளியை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டோம். அளவில்லா உணவும், மதுவும். சிக்கன், மட்டன், கடல் உணவு, சைவம், பிரதான உணவு, உப உணவு என்று கலவையாக ஒரு இருபது ஐட்டம் கொண்ட மெனு தருகிறார்கள். அவற்றில் நமக்கு எது வேண்டுமோ ஆர்டர் செய்து சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டியதுதான், எவ்வளவு வேண்டுமென்றாலும். உணவே இப்படி என்றால் மது வேற லெவல். உள்நாடு வெளிநாடு பாரபட்சமில்லாமல் அத்தனையும் நுழைவு கட்டணத்திற்குள் உட்பட்டது. இதுபோக மாக்டெயில், காக்டெயில், ப்ரீஸர் என்று அத்தனையும். 

மேல்தளம்
பகட்டான ஒரு இடத்திற்கு சென்றுவிட்டு சில்லறைத்தனமாக சரக்கடித்து மட்டையாகும் நிலை ஏற்பட்டுவிடக்கூடாது என்பதால் கொஞ்சம் நிதானமாகவே நடந்துகொண்டோம். இட்லிய சாம்பார்ல பெனஞ்சு அடிடா லெவலுக்கெல்லாம் இறங்காமல் மெதுவாக சாப்பிட்டோம். அதே சமயம் நிறைவாகவும். கிட்டத்தட்ட இரவு ஒன்பதரை மணிக்கு தொடங்கிய ஆட்டம், இரண்டு மணிக்கு உணவகம் மூடும் சமயம்தான் முடிவுக்கு வந்தது. அதுவரை பொறுமையாக உண்டும், குடித்தும் தீர்த்தோம்.

உண்மையில் அதுவரையில் எங்களுக்கு சூதாடும் எண்ணம் இல்லை. ஏனென்றால் எங்களுக்கு சூதுவாது தெரியாது. இருந்தாலும் விடியும் வரை நேரம் செலவிட வேண்டும் (ஹைவேயில் இருட்டில், போதையில் வாகனம் ஓட்டுவதைத் தவிர்க்க) என்பதாலும், OTPCயை காலி செய்ய வேண்டும் என்பதாலும் சூதாட்டத் தளத்திற்கு சென்றோம். சுற்றி பத்து, பதினைந்து மேஜைகள் ஒவ்வொன்றிலும் ஒவ்வொரு விளையாட்டு, மற்றும் அதனை சொல்லித்தரவும், கண்டக்ட் செய்யவும் வடகிழக்கு யுவதிகள். அங்கேயும் சிப்பந்திகள் மது மற்றும் மது அல்லாத பானங்களை செர்வ் செய்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.

நாங்கள் மூவர் என்பதால் மொத்தம் 15000 ரூபாய்க்கு டோக்கன் கைவசம் இருந்தது. அங்கே இருப்பதிலேயே ஒரு எளிய விளையாட்டைக் கண்டுபிடித்தோம். எங்களிடம் உள்ள டோக்கன் வைத்து சில ஆட்டம் விளையாடுவோம், அதில் ஒன்றிரண்டு வெல்வோம், அப்புறம் வந்து ஓரமாக உட்கார்ந்து ப்ரீஸர் குடிப்போம். இப்படியே அதிகாலை ஐந்து மணிவரை விளையாடிக்கொண்டிருந்தோம். இறுதியில் ரூ.10500 வென்றிருந்தோம். இங்கே ஒரு விஷயம், பொதுவாக சூதில் பணம் வெல்பவர்கள் அதனை சூதிலேயே முழுக்க தொலைத்துவிட்டு தான் வீடு போய் சேர்வார்கள். (விதிவிலக்குகள் உண்டு). நாங்கள் அப்படி வென்ற பணத்தை, அங்கேயே தொலைக்காமல் உடனடியாக கவுண்ட்டருக்கு சென்று அதனை பணமாக மாற்றிக் கொண்டு அங்கிருந்து விடைபெற்றோம். ஆக, டிக்கட் கட்டணம் மூவருக்கும் சேர்த்து ரூ.9000, வென்ற தொகை – ரூ.10500. ஆயிரத்து ஐநூறு ரூபாய் லாபம் மற்றும் ஒரு இரவு முழுக்க உணவு, மது, கேளிக்கை அத்தனையும் இலவசம் ! ஒருவேளை நாங்கள் அந்த பணத்தை வென்றிருக்காவிட்டால் கூட உணவுக்கும், மதுவுக்கும், அங்கே கிடைக்கும் ரம்மியமான அனுபவத்திற்கும் மூன்றாயிரம் ரூபாய் வொர்த்து !

பொதுவாக கஸினோ பற்றி சுற்றுலா பயணிகள் அறிந்துகொள்ள வேண்டிய முக்கிய குறிப்புகள் :-

- 21 வயதிற்குட்பட்டவர்கள் அனுமதி இல்லை.
- டிக்கட் வாங்கும்போது புகைப்படத்துடன் கூடிய அரசாங்க அடையாள அட்டை காண்பிக்க வேண்டும்.
- டிக்கட் விலை நீங்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் கஸினோவைப் பொறுத்து ரூபாய் ஆயிரத்து ஐநூறிலிருந்து நான்காயிரம் வரை ஆகிறது. வார இறுதியில் வார நாட்களை விட ஐநூறு கட்டணம் அதிகம்.
- கண்டிப்பான டிரஸ் கோட் உண்டு. ஷார்ட்ஸ், பெர்முடாஸ், ஸ்லீவ்லெஸ், ரவுண்ட் நெக் டீ-ஷர்ட்ஸ் அனுமதி இல்லை. ஷூ கட்டாயம்.
- லக்கேஜ், முதுகுப்பை உள்ளே கொண்டு செல்ல அனுமதி இல்லை. அவற்றை வெளியே வரவேற்பறையில் வைத்திருந்து பாதுகாக்க வேண்டுமென்றால் ஒரு பைக்கு ரூ.500 கட்டணம்.
- நேரக்கட்டுப்பாடு எதுவும் இல்லை. எப்போது வேண்டுமானாலும் உள்நுழைந்து, எப்போது வேண்டுமானாலும் வெளியேறலாம். ஆனால் ஒருமுறை வெளியேறிவிட்டால் டிக்கட் காலாவதியாகிவிடும்.
- அளவில்லா உணவும், மதுவும் டிக்கட் கட்டணத்திற்கு உட்பட்டது.
- உள்ளே போட்டோ, வீடியோ எடுக்க அனுமதி இல்லை என்றாலும் உணவகப் பகுதியில் இதனை அவ்வளவாக கண்டுகொள்வது இல்லை.

எங்களுடைய கோவா பயணத்தில் எங்களுக்கு அதிக மகிழ்ச்சியைத் தந்த இடமென்றால் அது கஸினோதான். குறிப்பாக, கேரவெல்லா அல்லாமல் வேறு கஸினோவைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தால் இவ்வளவு நல்ல அனுபவம் கிடைத்திருக்குமா என்பது சந்தேகம். கோவா செல்லும் அனைவரும் ஒருமுறையாவது கஸினோ செல்ல வேண்டும் என்பது என் பரிந்துரை. அடுத்த கட்டுரையில் கோவாவின் இன்னொரு முகமான தெற்கு கோவாவைப் பற்றி பார்க்கப் போகிறோம்.

அடுத்து வருவது: கோவா - தெற்கின் அழகு

என்றும் அன்புடன்,
N.R.PRABHAKARAN

Post Comment

17 June 2019

பிரபா ஒயின்ஷாப் – 17062019

அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு,

பொள்ளாச்சி சூளேஸ்வரன்பட்டியில் ஒயின்ஷாப் எழுத, சிந்திக்க இணக்கமான சூழல் அமையாததால் கடந்த வாரம் ஒயின்ஷாப் வெளியாகவில்லை. ப்ச்... திங்கட்கிழமைக்கும் ஒயின்ஷாப்பிற்கும் உள்ள மரபு உடைந்ததில் கொஞ்சம் வருத்தம்.

********************

ஒரு சிறிய கதையுடன் (சிறுகதை ?) இவ்வார ஒயின்ஷாப்பை துவங்கலாம். 

ஒரு பதின்பருவ பெண். அவளது அம்மா இறந்துவிட்டார். அப்பா இரண்டாவது திருமணம் செய்துகொள்கிறார். சித்தியை அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை. அவள் தனது அப்பா மற்றும் சித்தியுடன் புதுவீட்டில் குடியேறுகிறாள். ஆனால் புதுவீட்டில் நடக்கும் சில வினோத சம்பவங்கள் அத்தனை மகிழ்ச்சியானதாக இல்லை. கீழ் தளத்தில் இருக்கும்போது மேல் தளத்தில் யாரோ நடக்கும் சத்தம் கேட்கிறது. இவர்கள் வெளியே போய்விட்டு வரும்போது வீட்டிற்குள் யாரோ வந்துபோன தடயங்கள் தெரிகின்றன. உச்சகட்டமாக ஒருநாள் அவள் உடை மாற்றுகையில் யாரோ ஒருவன் அவளை வீட்டிற்குள் மறைந்திருந்து பார்ப்பதை உணர்கிறாள். உடனே தன் அப்பாவிடம் சென்று முறையிடுகிறாள். அப்பாவும் சித்தியும் இதுகுறித்து ஆலோசிக்கிறார்கள். மகளுக்கு புதுவீடு பிடிக்காததால் தான் இப்படியெல்லாம் புகார் சொல்கிறாள் என்று முடிவுக்கு வருகிறார்கள். 

வினோத நிகழ்வுகள் தொடர்கின்றன. இந்த வீட்டில் ஏதோ விஷயம் இருக்கிறது என்பதை புரிந்துகொள்ளும் மகள் வீட்டைப் பற்றியும், அங்கே இதற்கு முன்பு குடியிருந்தவர்களைப் பற்றியும் பக்கத்து வீடுகளில் விசாரிக்கிறாள். அந்த வீட்டில் இதற்கு முன்பு ஒரு கணவன், மனைவி அவர்களது மகளுடன் வசித்து வந்ததாகவும், அவர்கள் ஒருநாள் மர்மமான முறையில் இறந்துபோனதாகவும் தெரிந்துகொள்கிறாள். வீடு திரும்பியதும் வீட்டிலுள்ள பழைய ஸ்டோர் ரூமில் இதற்கு முன் குடியிருந்தவர்களுடைய சில பொருட்கள் இறைந்து கிடப்பதை கவனிக்கிறாள். அதிலிருந்த ஒரு குடும்ப புகைப்படத்தை பார்க்கிறாள். அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில் சொன்ன கணவன், மனைவி, மகள் குடும்பம். அவளது பயம் அதிகமாகிவிடுகிறது. அதே வீட்டில், அதே போல குடும்பமாக வசிக்கும் இவர்களுக்கும் ஆபத்து ஏற்படலாம் என்று நினைக்கிறாள். அதே சமயம் அப்பாவிடமும், சித்தியிடமும் எப்படி புரிய வைப்பது என்று தவிக்கிறாள். அவளுக்கு அந்த சிரமம் ஏற்படாமல், அடுத்தடுத்த வினோத அனுபவங்கள் அப்பாவுக்கும், சித்திக்குமே ஏற்படுகின்றன. அவர்களுக்கோ பக்கத்து வீட்டிலுள்ள வினோதமான ஆசாமியின் மீது சந்தேகம். அவனது பார்வையே சரியில்லை என்கிறாள் சித்தி. அப்பா மின்னணு பூட்டு இயந்திரங்களை நிறுவி வீட்டின் பாதுகாப்பை பலப்படுத்துகிறார். இனி எந்த பயமும் இல்லையென ஆசுவாசம் அடைகிறார்கள்.

ஒருநாள் அப்பாவும், சித்தியும் வெளியூர் சென்றிருக்க மகள் மட்டும் வீட்டில் தனியாக இருக்கிறாள். அத்தருணத்தை ஆக்கப்பூர்வமாக பயன்படுத்திக் கொள்ள விழையும் மகள் அவளது காதலனை வீட்டிற்கு விளையாட அழைக்கிறாள். அப்பா, அம்மா விளையாட்டு ! பாவம், மகிழ்ச்சியின் உச்சத்தில் இருந்த காரணத்தினால் அவர்களை ஒருவன் மறைந்திருந்து பார்க்கிறான் என்று அவர்களுக்கு அப்போது தெரிந்திருக்கவில்லை. ஒரு சுற்று சுமூகமாக முடிந்து அடுத்த சுற்றுக்காக அவர்கள் காத்திருக்கும் வேளையில் அப்பாவும், சித்தியும் வந்துவிடுகிறார்கள். அவசர அவசரமாக காதலனை அலமாரியில் மறைந்துகொள்ளச் சொல்கிறாள். அப்பாவும், சித்தியும் வந்திருந்து கொஞ்ச நேரம் கழித்து அவர்களுடைய அறைக்கு சென்றுவிடுகிறார்கள். மகள் தனது அறைக்கு விரைந்து அலமாரியைத் திறந்து பார்க்கிறாள். காதலனைக் காணவில்லை. புத்திசாலி காதலன், கிடைத்த சமயத்தில் சாமர்த்தியமாக வீட்டிற்கு கிளம்பிப் போய்விட்டான் என்று நினைக்கிறாள். ஆனால் உண்மையில் காதலன் அங்கிருந்து கிளம்பியிருக்கவில்லை.

ஒரு இரண்டு, மூன்று நாள் கழித்து காதலனிடம் இருந்து எந்த குறுந்தகவலோ, அழைப்போ வராததால் அவனை போனில் அழைக்கிறாள். இப்போது அழைப்பு மணி அவளது அலமாரியில் ஒலிக்கிறது. ஒருவேளை அலைபேசியை அலமாரியிலேயே மறந்திருப்பானோ என்று நினைத்துக்கொண்டே மெல்ல அலமாரியைத் திறந்தால் காதலனின் பிணம் உள்ளேயிருந்து சரிந்து விழுகிறது ! போலீஸுக்கு தகவல் சொல்லப்படுகிறது. போலீஸ் அந்த குடும்பத்தையே சந்தேக வளையத்திற்குள் கொண்டு வருகிறது. அப்பாவும், சித்தியும் வேறு மகள் மீது பயங்கர கோபத்தில் இருக்கிறார்கள். பிரச்சனை தீரும்வரை மகளை வீட்டுச்சிறையில் வைக்க முடிவு செய்து ஸ்டோர் ரூமுக்குள் தள்ளி கதவைப் பூட்டி விடுகிறார்கள். அங்கே அவளுக்கு ஒரு மருத்துவ கோப்பு கிடைக்கிறது. ஒரு பதின்பருவ இளைஞனின் மனநோய் பற்றிய குறிப்பு அது. அவனை பீடித்திருக்கும் அந்த மன நோயின் பெயர் – AGORAPHOBIA ! அதாவது வீட்டிலிருந்து வெளியே செல்வது குறித்த அதீத பயம். அந்த மருத்துவ கோப்பில் இளைஞனின் தந்தை பெயர் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அது இதற்கு முன் அந்த வீட்டில் குடியிருந்த குடும்பத் தலைவனின் பெயர் என்று அக்கம் பக்கத்தினர் சொன்னது நினைவுக்கு வந்து போகிறது. அவளுக்குள் ஏதோவொரு புதிர் விடுபட்டது போல தோன்றியது. முன்பொரு முறை அந்த ஸ்டோர் ரூமில் பார்த்த குடும்ப புகைப்படத்தை தேடியெடுத்து அதனை உற்று நோக்குகிறாள். வீட்டின் முன்புறம் கணவன், மனைவி, மகள் மூவரும் சிரித்தபடி போஸ் கொடுக்க, பின்னால் வீட்டின் ஜன்னலில் மறைந்திருந்து பார்க்கும் ஒரு முகம் தெரிந்தது. புகைப்படத்தில் அந்த முகத்தை கவனித்த வேளையில், அந்த அறையில் அவள் மட்டும் இல்லை என்பதை அவள் உணர்ந்தாள் ! முற்றும்.

********************

மேலே எழுதியிருப்பது 2016ம் ஆண்டு ஆங்கிலத்தில் வெளியான வித்தின் (WITHIN) என்கிற படக்கதையின் சாரம். அதாவது அப்படத்தின் கதையை கொஞ்சம் முன்னும், பின்னும் மாற்றி, இப்படி இருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று சில விஷயங்களை மாற்றி எழுதியிருக்கிறேன். சுவாரஸ்யமாக இருந்ததா என்று நீங்கள் தான் சொல்ல வேண்டும்.

தமிழில் எடுப்பதற்கான அம்சங்கள் பொருத்தமாக இருந்தாலும் கூட ஒரு முக்கியமான லாஜிக் இடிக்கிறது. அது – CRAWLSPACE. சில மேலை நாட்டு கட்டிட முறைகளில் ஒரு தளத்திற்கும் மற்றொரு தளத்திற்கும் இடையே சுமார் ஒரு அடி உயரத்தில் இடத்தை விட்டு வைப்பார்களாம். மின்சரடுகள், தண்ணீர் குழாய்கள் போன்றவற்றை வீட்டிற்குள் கொண்டுவர இந்த இடைவெளியை பயன்படுத்திக்கொள்வார்களாம். கதைப்படி நம் சைக்கோ நாயகன் இந்த இடைவெளியில் தான் ஒளிந்துகொண்டிருப்பதாக சொல்லப்படுகிறது. 

இந்த CRAWLSPACE (தமிழில் தவழ்வெளி என்று வைத்துக் கொள்ளலாமா ?) ஒரு பெரிய டாபிக். இந்த ஒயின்ஷாப் தாங்காது. சுருக்கமாகச் சொல்வதென்றால் படத்தில் சொல்லப்படும் தவழ்வெளி சம்பவம் வெறும் கதைக்காக சேர்க்கப்பட்ட சம்பவம் அல்ல. மெக்ஸிகோவில் கடுமையான பஞ்சம் நிலவிய சமயத்தில் அங்கே வீடற்ற பல மனிதர்கள் இம்மாதிரி தவழ்வெளிகளில் மறைந்திருந்து வாழ்ந்ததாக சொல்லப்படுகிறது. மேலும் நவீன உலகில் நடைபெற்ற இதுபோன்ற உண்மைச் சம்பவங்களை RANKER மற்றும் LISTVERSE போன்ற தளங்கள் பட்டியலிட்டுள்ளன. இவையெல்லாம் பிஸார். சுவாரஸ்யத்துக்காக கற்பனை கலந்து தயாரிக்கப்பட்ட பட்டியல் என்று கூட நினைக்கலாம்.

கைது செய்யப்பட்டவர்
அப்படி நினைப்பவர்களுக்கு ஒரு அண்மைச்செய்தி – அமெரிக்காவின் டெனஸி மாகாணத்தில் தனது பதினான்கு வயது மகளின் அறைக்கு மேலிருக்கும் இடைவெளியில் ஒரு மனிதன் வசிப்பதாக மகளின் தாயார் புகார் அளித்து அந்த ஆளை கைது செய்திருக்கிறார்கள். அந்த மனிதன் அந்த பதினான்கு வயது பெண்ணின் முன்னாள் காதலன் என்பது உபரித்தகவல்.

சரி, இப்போது WITHIN படத்தை தமிழில் யார் எடுக்கப் போகிறீர்கள். CRAWLSPACE என்பதை வேண்டுமானால் ஸ்டோர் ரூம் அல்லது அலமாரியின் பின்னால் மறைந்திருக்கும் ரகசிய அறை என்று மாற்றிக்கொள்ளலாம்.

என்றும் அன்புடன்,
N.R.PRABHAKARAN

Post Comment

3 June 2019

பிரபா ஒயின்ஷாப் – 03062019

அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு,

தமிழல்லாத திராவிட மொழிகளில் வெளியான இரண்டு திரைப்படங்களைப் பற்றி இவ்வார ஒயின்ஷாப்பில் பார்க்கலாம்.

முதலாவது, கவளுதாரி (கன்னடம்). யூ-டர்னிற்குப் பிறகு நான் நேரடியாகப் பார்க்கும் இரண்டாவது கன்னட சினிமா. ப்ளாக்பஸ்டர், ஏராளமான பாராட்டுகள் குவிந்துக் கொண்டிருக்கின்றன என்பதைத் தாண்டி நம்மவர்கள் பலரும் கவளுதாரியைப் பார்த்து, மற்றவர்களுக்கு பரிந்துரைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கவளுதாரியில் கதாநாயகியாக நடித்திருக்கும் ரோஷிணி பிரகாஷ் மீது எனக்கு ஒரு பிரத்யேக ஆர்வம். அது அப்புறம். முதலில் படத்தைப் பற்றி பார்க்கலாம்.

போக்குவரத்து காவல் துணை ஆய்வாளராக பணிபுரியும் ஷ்யாமுக்கு குற்றப் பிரிவில் இணைய ஆசை. ஆனால் கைகூடவில்லை. இன்னொரு பக்கம் திருமணத்திற்கு மணப்பெண் அமையவில்லை. அந்த சமயத்தில் சாலை விரிவாக்கப் பணிகளுக்காக தோண்டப்பட்ட இடத்திலிருந்து மூன்று பேருடைய எலும்புக்கூடுகள் கிடைக்கின்றன. அவை நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்பு கொலை செய்யப்பட்ட தொல்லியல் துறை அதிகாரி, அவரது மனைவி மற்றும் குழந்தை ஆகியோருடையது என்று கண்டுபிடிக்கப்படுகிறது. குற்றப்பிரிவு காவல்காரர்கள் அதனை அலட்சியமாக கையாள, ஷ்யாம் தனது தனிப்பட்ட ஆர்வம் காரணமாக அந்த வழக்கைத் தொட்டு, அதனால் ஏற்படும் விளைவுகள், அதன் முடிவு மிச்சக்கதை. ப்ரைமில் இருக்கிறது.

கவளுதாரி நிறைய இடங்களில் இரண்டு படங்களை நினைவூட்டுகிறது. ஒன்று, யூ-டர்ன். மற்றொன்று, துருவங்கள் பதினாறு (ஹீரோ வேறு ரகுமான் சாயல்). குறிப்பாக, யூ-டர்னின் வார்ப்புருவை வைத்துக்கொண்டு அதிலே, அதே பாணியிலான வேறொரு கதையை உட்கார வைத்திருக்கிறார்கள். நிறைய இடங்களில் பார்வையாளர்களுக்கு வேலை கொடுத்திருக்கிறார்கள். அதே சமயம் படம் முடியும் போது, படத்தில் நிறைய gaps இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. அதற்காகவே இன்னொரு முறை பார்க்க வேண்டும்.

கன்னட சினிமா என்றால் ஹீரோக்கள் பார்ப்பதற்கு ஹீரோ மாதிரி இருக்க மாட்டார்கள் என்றொரு கருத்து உண்டு. ஒருமுறை ஒரு நண்பர் கன்னட தேசத்தில் பிறந்த ஆண்கள் அனைவரும் சபிக்கப்பட்டவர்கள், அதே சமயம் அங்கு பிறந்த பெண்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள் என்றார். கன்னட ஹீரோக்களின் தோற்றம் அதனை உறுதிப்படுத்தும். அப்படிப்பட்ட வரலாறு கொண்ட மண்ணில் இருந்து ஸ்மார்ட் ஹீரோவாக உருவெடுத்திருக்கிறார் ரிஷி. கவளுதாரிக்கு பிறகு ரிஷி பட வாய்ப்புகளால் பிஸி !

ரோஷிணி பிரகாஷ்
ரோஷிணி பிரகாஷ் ! நீண்ட நாட்களாக ரோஷிணி மீது ஏனென்றே தெரியாத ஒரு ஈர்ப்பு இருந்து அது ஏன் என்று இப்போது கண்டுபிடித்துவிட்டேன். ஈர்ப்புக்கு காரணம் கெளதமி. ரோஷிணியிடம் கெளதமியின் சாயல் அப்படியே இருக்கிறது. கெளதமி என்றால் இப்போதுள்ள கெளதமி அல்ல. மாசி மாசம் ஆளான பொண்ணு’வில் ஃப்ரெஷ்ஷாக இருப்பாரே அந்த கெளதமி. அதே கூர் நாசி, அதே ஜூஸியான கீழுதடு. சட்டென இருவரும் ஒரே பூர்வீகத்தில் இருந்து வந்திருப்பார்களோ என்று ஐயப்பட்டு விக்கியில் பார்த்தேன். இல்லை, கெளதமி ஆந்திரா. ரோஷிணி மைசூரு. இருக்கட்டும் இரண்டுக்கும் ஒரே ஸ்க்ரிப்ட் தான். 

சமீப வருடங்களில் சந்தனக்கட்டை என்று அழைக்கப்படும் கன்னட சினிமாவில் இருந்து கோலிவுட்டிற்கு அளிக்கப்பட்ட கொடை ஷ்ரதா ஸ்ரீநாத். அந்த வகையில் அடுத்த கொடை ரோஷிணி பிரகாஷாக இருக்க வேண்டுமென விரும்புகிறேன். ரோஷிணி ஏற்கனவே ஏமாளி(லி) என்ற படத்தில் சிறிய வேடமொன்றில் நடித்திருக்கிறார். ரோஷிணியின் பேட்டியைப் பார்த்தேன். ஆங்கிலமும், கன்னடமும், தமிழும் கலந்து, அதிலே தமிழ் இலக்கணத்தை மிக்ஸியில் அடித்து மேலே ஊற்றியது போல கொஞ்சலான ஒரு புது மொழியைப் பயன்படுத்துகிறார். பாரதியார் இருந்திருந்தால் தமிழை விட அதுதான் இனிது என்று ஒப்புக்கொண்டிருப்பார். ரோஷிணி தமிழ் சினிமாவில் ஒரு சுற்று வர வேண்டும் !

இரண்டாவது, பார்க்கப்போவது ஆ (Awe) (தெலுங்கு). கவளுதாரியை ரோஷிணிக்காக பார்த்தேன் என்றால் ஆ’வை யாருக்காக பார்த்தேன் என்று தனியாக சொல்ல வேண்டியிருக்காது. ஆனால், அது மட்டும் காரணமல்ல. ஆ ஒரு சைக்கலாஜிக்கல் திரில்லர் !

ஒரு உணவகம். அங்கே வரும் வெவ்வேறு மனிதர்களைப் பற்றியும், அவர்களின் பலதரப்பட்ட உணர்வுகளைப் பற்றியும் காட்சிகள் அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. இன்னொரு புறம் காஜல் அகர்வால் எல்லோரையும் கொல்ல வேண்டுமென்ற உணர்வுடன் அதே உணவகத்திற்கு வருகிறார். காஜலுக்கும் உணவகத்தில் உள்ள மற்றவர்களுக்கும் என்ன தொடர்பு என்பதைத் தெரிந்துகொள்ள படம் பார்க்க வேண்டும். கதை என்று சொல்வதை விட காட்சித்துணுக்குகளின் தொகுப்பு என்றால் பொருத்தமாக இருக்கும். கூடவே மனிதர்களின் வெவ்வேறு உணர்வுகளை சுவாரஸ்யமாக சொல்லியிருக்கிறார்கள். ஒரு லெஸ்பியன் ஜோடி, ஒரு ஆணாக இருந்து பெண்ணாக மாறப்போகும் விஞ்ஞானி, ஒரு மந்திரவாதி, அவரோடு போட்டி போட்டு மேஜிக் செய்யும் குழந்தை, டிரக்ஸ் எடுத்துக்கொள்ளும் ஒரு பணிப்பெண், அவளது காதலன், ஒரு சமையல்காரர், ஒரு தங்கமீன், ஒரு போன்சாய் மரம் என்று வெவ்வேறு தரப்பு காண்பிக்கப்பட்டு இறுதியில் எல்லாம் ஒரு புள்ளியில் வந்து முடிகிறது. நெட்ஃப்ளிக்ஸில் கிடைக்கிறது.

போகிற போக்கில் லெஸ்பியன் உறவு, பாலின மறுசீரமைப்பு சிகிச்சை, பெண்கள் மீதும் குழந்தைகள் மீதும் நடத்தப்படும் பாலியல் வன்கொடுமைகள், போதைக்கு அடிமையாதல் போன்ற சமூக விஷயங்களைத் தொட்டுச் செல்கிறது. கடைசி பதினைந்து நிமிட படம் நம்மை ஒரு மாதிரியாக குழப்பத்தில் ஆழ்த்திவிடுகிறது என்பதால் அதிலிருந்து விடுபடுவதற்காகவே இரண்டாவது முறை படம் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது.

இரண்டு படங்களுக்கும் நிறைய ஒற்றுமைகள் உள்ளன. இரண்டும் அந்தந்த மொழிகளில் உள்ள பிரபல கதாநாயகர்களால் தயாரிக்கப்பட்ட படங்கள். இரண்டிலும் டைட்டில் பாடல் அட்டகாசமாக இருந்து, ஒரு அமானுஷ்ய உணர்வைத் தருகிறது. இரண்டும் நமக்கு நெருக்கமான மொழிகள் என்பதால் சப்-டைட்டிலை படித்துக் கொண்டிராமல் படத்துடன் ஒன்ற முடிகிறது. இரண்டிலும் துணை வேடங்களில் சில தமிழ் படங்களில் பார்த்து பழக்கப்பட்ட துணை நடிகர்கள் நடித்திருக்கிறார்கள். இரண்டும் நல்ல படங்கள் !

இப்போது நான் இரண்டு பறக்கோடி எண்ணங்களில் ஆழ்ந்திருக்கிறேன். ஒரு புறம், இவ்விரு படங்களை யாரும் தமிழில் ரீமேக் செய்துவிடக் கூடாது என்றும், இன்னொரு புறம், தமிழில் நமக்கு விருப்பமான நடிகர்கள், இயக்குநர்களின் கைவண்ணத்தில் இவற்றை பார்க்க வேண்டும் என்றும் தோன்றுகிறது.

என்றும் அன்புடன்,
N.R.PRABHAKARAN

Post Comment